Veldt troeft wederom tegenstanders af!
Op zaterdag 12 april 2025 vond bij Biljartvereniging Castricum (BVC) de tweede klaverjasdrive plaats. Maar liefst 26 deelnem(st)ers schoven aan, verspreid over zes tafels. Het merendeel had ook meegedaan aan de eerste drive. Een hoog percentage herhaalaankoop zouden ze bij marketing zeggen, en een duidelijk teken dat het concept in de smaak valt.
Frans Lute en Rolf Greshof offerden hun plek op en namen een dienende rol op zich: zij voorzagen de deelnemers de hele avond van een hapje en een drankje. Hulde aan deze twee stille krachten, zonder hen was het kaarten letterlijk én figuurlijk een stuk droger geweest.
Volgens goed Hollands gebruik werd iedereen bij binnenkomst verwelkomd met een kop koffie en de wereldberoemde pennywafel. De opzet van de avond bleef grotendeels hetzelfde, met dit keer één slimme aanpassing: na iedere ronde werd een korte pauze ingelast, zodat alle tafels tegelijk weer konden beginnen. Dat bracht rust én ruimte om even bij te praten over, jawel, de bekende koeien en kalveren.
Tempo, pitten en een vleugje verdachtmaking
Vanaf het begin was het oergezellig. Natuurlijk werd er hier en daar wat nagekaart, maar vooral veel gelachen. Het vooroordeel dat oudere mensen wat trager worden, werd resoluut van tafel geveegd.
Want de tafel van Arie Liefting (overigens ook sponsor van de hartige hap die regelmatig werd geserveerd), Harry Zonneveld, Cees van der Himst en Marco Dengerink was steeds als eerste klaar. Alsof ze met een klok speelden. Het bleek bovendien de tafel met de meeste pitten c.q. marsen. Geen toeval dus dat Harry en Cees er uiteindelijk met de marsenprijs vandoor gingen.
En dan, de man van het moment: Gerard Veldt. Vanaf het eerste spel scherp als een mes. Zijn gevleugelde uitspraak “Er staat geen boerderij op, het gaat om de gezelligheid” gold voor iedereen... behalve voor hemzelf. Want terwijl hij de lach aan zijn kont had, had hij ook weer de winst op zak. Net als de vorige keer. Gerard leeft overigens niet naar het adagium “Het is beter om te geven dan te nemen”, zeker niet aan de kaarttafel. Hoe anders te verklaren dat op beide avonden de poedelprijs (minste punten) aan zijn tafel viel?
Deze keer mocht Erny Sinke die zware last dragen. Er loopt inmiddels een diepgaand onderzoek om te achterhalen of hier sprake is van doorgestoken kaart. Eén ding is zeker: Gerard pakte opnieuw de zege. Zijn hond kwispelde uitbundig bij het horen van de uitslag, de baas zou blij thuiskomen.
Kaartgeluk én hartenvreugd
Maar niet alleen Gerard was de winnaar. Aan het eind van de avond bleek dat álle deelnemers met een euforisch gevoel naar huis gingen. De sfeer, de organisatie en de onderlinge gezelligheid, het klopte als een Zwitsers zakhorloge.
Of zoals een deelnemer verzucht: “Het voelt alsof ik een klavertje vier heb gevonden, zonder te hoeven schoppen, ruiten in te slaan of mijn hart op tafel te leggen.”
Oorspronkelijk was het plan om in september weer verder te kaarten. Maar op verzoek van meerdere deelnemers wordt nu gekeken of er nóg een editie in mei georganiseerd kan worden. Met de toezegging van de altijd luisterende organisatie dat dit serieus wordt onderzocht, ging iedereen met een glimlach naar huis.
BVC kijkt terug op een geslaagde avond en... mogelijk vooruit naar een extra ronde vol kaartplezier.