Open Kampioenschap libre van Castricum 2024: Wie is de opvolger van Lau Zonneveld geworden?

Het open kampioenschap van Castricum 2024 in de spelsoort Libre is in de afgelopen twee weken gespeeld. Het jaarlijks terugkerende toernooi, georganiseerd door biljartvereniging Castricum, had deze editie veertig deelnemers. Komend uit Castricum, Bakkum, Limmen, Akersloot en Heemskerk en een bonte mix van leeftijden. Allemaal met de wens om te winnen. Voor wie zou deze wens in vervulling gaan?

Deze liefhebbers van het libre hadden een lange weg af te leggen om de finale te halen. Eerst dienden zij de vier wedstrijden in de poulefase te overleven, vervolgens de finalepoule bestaande uit drie wedstrijden, dan de strijd in de halve finale en aan het eind de grande finale. De opzet van het toernooi zorgde ervoor dat iedere speler kans maakte op de felbegeerde titel. Elke speler had zijn persoonlijk aantal te maken caramboles op basis van het eigen algemeen moyenne. Een betere speler moest door deze opzet meer caramboles maken dan iemand die bijvoorbeeld net is begonnen met biljarten. In de poulefase en in de finalepoule werd iedere partij gespeeld over 25 beurten. De winnaar van een partij kreeg in ieder geval twee wedstrijdpunten en bij meer caramboles op basis van het persoonlijk moyenne een punt extra. Ook de verliezende speler kon nog een punt behalen door boven het eigen gemiddelde te spelen. 

Een rondgang vooraf langs de deelnemers en de organisatie van het toernooi leerde dat er veel spelers als kanshebber werden gezien. De namen die het meest werden genoemd waren:

• Theo Klaver, verliezend finalist in de vorige editie en dit jaar zeer sterk spelend werd gezien als de grootste kanshebber. 
• Rene Hoogenboom, halvefinalist vorig jaar en iemand die regelmatig een behoorlijke serie op tafel kan leggen.
• Herman en Niek Veldt samen met bondgenoot Gerard Veldt kunnen zich echt zetten voor een partij en zij kennen de loop van de ballen als geen ander.
• Herman Waldram, Cor Hoebe, Ab Schuit werden als gevaarlijke outsiders genoemd.

De wedstrijden in de poulefase werden op twee dinsdagmiddagen en twee vrijdagavonden gespeeld. Vanaf het begin waren er verbeten duels. De verbetenheid bleef beperkt tot de strijd op de biljarttafel want, het hele toernooi werd ook gekenmerkt door een uitstekende onderlinge sfeer. Niet alleen de carambolerende ballen vulden de zaal met geluid ook een gulle lach was veelvuldig te horen. Elkaar aanmoedigen, elkaar op een leuke manier bespotten, elkaar feliciteren en elkaar bemoedigen zijn misschien wel de belangrijkste ingrediënten voor het succes van dit toernooi. Opmerkelijke feiten in de voorronde waren:

• Het seriewerk van Joop Mooij, regelmatig laat deze ervaren speler, het publiek genieten van hoge series die op een verfijnde manier bij elkaar worden gespeeld. 
• Het sterke spel van Ab Schuit, Gerard Veldt en Theo Klaver, deze spelers beheersen het ruimere spel zeer goed. 
• Mike Bergwerf, afkomstig uit Heemskerk, vlak voor aanvang van het toernooi in caramboles verhoogd. Deze aanzienlijke verhoging leek hem nauwelijks parten te spelen.
• Marcel Gevers liet zien dat hij zich snel ontwikkeld heeft in het biljartspel. Natuurlijk helpt zijn jarenlange ervaring in het snooker hem hierbij. Zoals hij het zelf zei: "Je moet maar doen maat". 
• Cor Hoebe, Cor van de Zee en Rob Ammeraal zorgden voor uitschakeling van kanshebbers als Rene Hoogenboom, Dirk Twisk, Henk Revers, Herman Waldram en Herman Veldt. 
• Jan Beerse weet altijd precies wanneer hij er moet staan. Pakte de winst in de poule al na drie wedstrijden en ging dan weer over in de spaarstand. 
• Piet Zonneveld, jarenlang werkzaam geweest in een schadeherstel bedrijf, wist deze ervaring in zijn poulewedstrijden telkens aan te wenden. In de laatste fase van de partijen herstelde hij de opgelopen achterstand met plotselinge series. 

Op zondag 28 april 2024 werd de finale van het toernooi gespeeld in mooie het buurt- en biljartcentrum aan de Van Speykkade 61 te Castricum. Van iedere poule hadden zich de nummers 1 en 2 geplaatst voor de finalepoule. In de finale waren er dus vier poules van vier spelers waarbij de nummers 1 zich plaatsen voor de halve finale.  Gerard Veldt wilde absoluut presteren: "Mijn broer Niek heeft mijn kantinedienst bij Vitesse 22 overgenomen waardoor ik de finale kan spelen. Dus alleen al daarom ga ik voor de winst". Theo Klaver door velen gezien als de grootste kanshebber: "Iedereen is kanshebber ik bekijk het partij voor partij en dan zie ik wel waar het schip strandt. Biljarten blijft een raar spelletje". Om klokslag 10.30 uur werden de biljartballen weer aan het rollen gebracht en ontbrandde de strijd om plek 1 in de poules. 

In poule 1 speelden Theo Klaver, Rob Stet, Jan Beerse en Roel van Rosmalen. 

De favoriet Theo Klaver had geduchte tegenstand van Roel van Rosmalen en Jan Beerse. Rob Stet begon iedere keer sterk aan de partij maar kon het in de tweede helft van de wedstrijden dan net niet afmaken. Soms speel je twee spellen in een biljartwedstrijd namelijk biljart en mens erger je niet. Bij het vorderen van de poulefase ging Roel steeds beter spelen. Hij moest 35 caramboles maken maar speelde in twee partijen daar ruim boven met een uitschieter van 64 caramboles. Uiteindelijk was het toch Theo Klaver die met de 1e plaats in de poule aan de loop ging.

In poule 2 kruisten Ab Schuit, Frans Schermer, Siep Admiraal en Gerrit Tuyn de keuen met elkaar.

Ab Schuit begon overdonderend in deze finalepoule. Zijn eerste partij tegen Gerrit Tuyn was van zeer hoog niveau. Hij maakte in 25 beurten 142 caramboles een moyenne van 5,68 en een hoogste serie van 16 caramboles. Gerrit had geen schijn van kans en was blijkbaar zo onder de indruk, dat het in de partijen daarna ook niet meer lukte om te zegevieren. Ab had in zijn eerste partij al zijn kruit verschoten want in de twee andere partijen moest hij de zege laten aan Siep Admiraal en Frans Schermer. De laatste twee maakten uit wie naar de halve finale zou gaan. Ondanks fel verzet van Frans was het uiteindelijk Siep die met de eer ging strijken.

In poule 3 waren de opponenten Gerard Veldt, Marcel Gevers, Cor Hoebe en Rob Ammeraal.

Op voorhand leek de strijd te zullen gaan tussen Gerard en Marcel. Doch zij kwamen ondanks fel verzet er niet aan te pas. Het was Rob Ammeraal die zijn tegenstanders in iedere partij verbijsterd achterliet. Rob moest 18 caramboles maken en speelde die telkens netjes bij elkaar. De ene keer won hij door regelmatig zijn caramboles te maken de andere keer maakte hij een serie van 8 of 10 caramboles. Waar Cor Hoebe in de voorrondes met hoge moyennes nog kanshebbers naar huis stuurde, had hij deze zondag niet echt het buskruit in de keu zitten. Ook hij bleef met lege handen achter.

In poule 4 stonden de matadoren Harry Zonneveld, Hans Molenaar, Siem Castricum en Cor van de Zee tegenover elkaar.

Deze poule werd gezien als de poule des doods want alle vier de spelers zijn grillig in hun spel. De ene partij staat er geen maat op hun spel en in een andere match weten zij de caramboles niet te vinden. Dit geldt vooral voor Cor, Hans en Harry. Siem had een hele andere drijfveer deze zondag. Piet Zonneveld, die zich voor de finaledag had gekwalificeerd, kon op het allerlaatste moment niet om zeer begrijpelijke redenen. Siem nam zijn plaats in en was vast van plan om dit cadeautje uit te pakken. Siem reeg de ene naar de andere tegenstander aan het spit. Speelden telkens boven zijn gemiddelde en haalde dus 9 wedstrijdpunten. Hans Molenaar had een zeer stroef begin in zijn 1e partij tegen Siem, maar herpakte zich in de daaropvolgende twee partijen. Beide partijen sloot hij winnend af. Harry Zonneveld dacht de partij tegen Hans te hebben gewonnen met 70 caramboles maar in de nabeurt verraste Hans hem met een serie van 26. Tegen Cor van de Zee begon Hans furieus met zeer fraai seriespel (hoogste 28 caramboles). Hij leek af te steven op een nieuw persoonlijk record. Helaas in 2e helft stagneerde de productie iets en bleef hij steken op het fraaie aantal van 94 caramboles.

De poulewinnaars Theo Klaver, Siep Admiraal, Rob Ammeraal en Siem Castricum kwalificeerde zich voor de halve finales. De halve finales en de finale werden gespeeld volgens het uit is uit principe met een maximum van 25 beurten.

In de 1e halve finale nam Theo het op tegen de debuterende Rob. Beide heren hadden duidelijk last van finalespanning want de caramboles kwamen moeizaam. De partij ging alle kanten op en het voorspellen van de winnaar was lastig. Na 25 beurten hadden beide spelers niet hun aantal caramboles gemaakt. Na enig rekenwerk bleek dat Theo Klaver zich toch finalist mocht noemen. 

In de 2e halve finale stonden Siem en Siep tegen over elkaar. Beide heren waren gebrand op de overwinning en dat zorgde voor nerveus spel. Zowel Siem als Siep konden zeker in het begin van de partij hun draai niet vinden. Arbiter Ger van Velzen moest beide spelers vragen om bij een simpele misser de daarmee gepaard gaande krachttermen achterwege te laten. De arbiter had natuurlijk gelijk hoewel zelfs bij biljarters menselijke emoties soms de overhand nemen. Siep Admiraal zorgde er uiteindelijk voor dat Siem zijn cadeautje niet verder hoefde uit te pakken.

De strijd om de 3e en 4e plaats ging tussen Rob Ammeraal en Siem Castricum. Siem had duidelijk last van het verlies in de halve finale. Hij wist zeker dat Siep Admiraal hem dat nog elke clubavond even fijntjes zou laten weten. Andersom zou het niet anders zijn geweest overigens. De rustig spelende Rob Ammeraal verzekerde zich in 25 beurten van de overwinning. Siem moest genoegen nemen met plek vier.

De grande finale ging dus Theo Klaver en Siep Admiraal. Een van beide heren werd de opvolger van Lau Zonneveld. Vooraf was de vraag zou Theo er nu eindelijk in slagen om het zilver in te ruilen voor het goud. Vorig jaar werd hij namelijk tweede bij zowel het open kampioenschap libre als driebanden. In het begin van de partij leek het daar sterk op. Met gedegen spel nam hij in de partij het heft in handen en bouwde een mooie voorsprong op. Siep kon het in de beginfase wederom niet vinden. Als gestoken door een wesp kwam hij plotseling sterk spelend terug. Om onverklaarbare redenen stokte de productie van caramboles bij Theo. Hier was sprake van de bekende mysterieuze krachten in de sport. De partij keerde volledig. Het was uiteindelijk game, set en match voor Siep. Hij mag zich een jaarlang Kampioen van Castricum in het libre noemen.

Voor de prijsuitreiking nam Gerrit Tuyn uit Limmen het woord. Hij dankte de organisatie namens de deelnemende leden van biljartvereniging Limmen voor de fantastische organisatie van dit evenement in een fraaie locatie met goedlopend materiaal. Ook alle vrijwilligers, arbiters etc. bedankte hij. Volgens hem kon de BVC trots zijn op dit toernooi en hij verzekerde dat Limmen volgend jaar weer sterk vertegenwoordigd zou zijn.

Hans Molenaar nam deze hartverwarmende woorden dankbaar in ontvangst en voegde er zijn eigen dankbetuiging aan toe. Hij dankte alle deelnemers voor hun inzet, gezelligheid en onderlinge support. Tijdens de prijsuitreiking liet hij vervolgens fijntjes weten dat de spelers van de vrijdagavond het uitstekend hadden gedaan. De eerste vier van het toernooi spelen namelijk op die avond bij de BVC. Hij gaf ook aan dat er nog ruimte is voor nieuwe spelers. Belangstellenden kunnen met hem contact opnemen.

De vier finalisten ontvingen een beker met een persoonlijk woord van Hans. Hij stond terecht iets langer stil bij de nummers 1 en 2 van het toernooi. Theo Klaver is wellicht de Raymond Poulidor of de Joop Zoetemelk van het biljarten, hij lijkt ook een abonnement te hebben op tweede plaatsen. Toch is het verbazend dat Theo altijd de finale weet te bereiken. Er is nog zeker hoop voor hem in de nabije toekomst. Siep Admiraal, de terechte winnaar, moest beloven dat hij zijn winst niet elke vrijdag tijdens de clubavond ter sprake zou brengen. Na deze belofte ontving hij de fraaie wisselbeker en een welverdiend applaus van overige deelnemers en het aanwezig publiek

Al met al een geslaagd evenement en we kijken alweer met een schuin oog naar de editie van volgend jaar.