BVC Targa-Team schittert in de Nationale Finale!
Op zaterdag 8 en zondag 9 juni 2024 was café De Veemarkt in Doetinchem het decor voor het nationale kampioenschap voor kaderteams. De vier teams die zich voor de finale hadden geplaatst waren de Spoorweg Sportvereniging (SSV) uit Venlo, Carambole Brabant uit Rumpt, 't Ivoor uit Boxtel, en ons eigen BVC Targa-Team. Alleen al het bereiken van de eindstrijd is een prestatie van formaat, gezien het pittige traject ernaartoe. Eerst moest het team bij de beste twee in de reguliere competitie eindigen, gevolgd door een overwinning in de halve finale om zich te kwalificeren voor de grande finale. Deze vier teams behoren dan ook tot de absolute top van Nederland.
Een Glansrijk Seizoen voor BVC Targa-Team!
Het BVC-kaderteam, bestaande uit Marcel van Dijk, Vincent Veldt, Jeffrey Lenaers, Martin Guldemond en Alex Volker, heeft zich met veel overtuiging weten te plaatsen voor het hoogtepunt van het seizoen. Met een eerste plaats in de competitie en een overwinning in de halve finale hebben zij zich een plek in de finale veroverd. Helaas konden teamleden Ruud Daas en Fred Driessen om uiteenlopende redenen niet deelnemen aan deze belangrijke wedstrijd.
De droom van het BVC Targa-Team om kampioen te worden met het team leeft al jaren. Tot nu toe bleek de halve finale een onneembare horde, maar dit jaar is deze met glans genomen. Na de halve finale hebben de spelers hard doorgetraind om hun vorm verder aan te scherpen. Want, om met de woorden van Louis van Gaal te spreken, een finale spelen is "a different cookie." Het gaat dan om de vorm van de dag, het kunnen omgaan met spanning, mentale hardheid en natuurlijk een vleugje geluk.
Vol Goede Moed aan de Start!
Voorafgaand aan de finale sprak teamleider Alex Volker: "We spelen al jarenlang samen, we werken er hard voor en we krijgen altijd complimenten omdat we het kader mooi spelen. De beloning is tot dusver uitgebleven. Het zou echt prachtig zijn als het dit jaar lukt." Marcel van Dijk, nationaal kampioen in kader 57/2, voegde daaraan toe: "Voor mij persoonlijk is het al een topseizoen. Kampioen worden met het team zou echt het allermooiste zijn. Dat is nog mooier dan mijn persoonlijke titel. We zijn niet alleen teamleden, we zijn vrienden."
Op zaterdag stonden alle teams vol goede moed aan de start. Iedereen realiseerde zich dat er biljartgeschiedenis kon worden geschreven.
Ronde 1: Zij staan hun mannetje!
In de eerste ronde stond Vincent Veldt tegenover Jan Liebregts van SSV. Op papier een zware opgave omdat Vincent 250 caramboles moest maken in het 57/2 en Jan 120 in het kader 38/2. Vastberaden bouwde Vincent aan een voorsprong en in de 10e beurt had hij zijn 250 caramboles bij elkaar gespeeld. Jan Liebregts verzette zich zo goed als hij kon maar hij bleef steken op 82 caramboles. De eerste twee wedstrijdpunten waren binnen, en als er één schaap over de dam is volgen er meer. Vincent keek tevreden terug op deze wedstrijd: “Tegenstanders als Jan blijven lastig dus het was zaak om snel een gat te slaan. Met een serie van 88 caramboles lukte dat aardig”.
Martin Guldemond mocht het in deze ronde opnemen tegen Piet van Rengs van SSV, een gevaarlijke opponent omdat hij de klappen van de zweep kent. Het werd een zeer fascinerend duel waarin Martin steeds op voorsprong stond maar Piet niet echt kon afschudden. De Venlonaar vocht voor wat hij waard was en maakte het Martin knap lastig. De benodigde 150 caramboles werden in beurt 13 door Martin gehaald maar Piet had nog de nabeurt en toonde zijn mentale hardheid. Alsof er niets aan de hand was speelde hij zijn puntjes bij elkaar en leek af te stevenen op een remise. Met nog slechts twee caramboles te gaan miste hij onverwachts. De tweede zege van de dag was voor het BVC-Targa-Team binnen. Laten we wel zijn, een goed begin is het halve werk.
Ronde 2: Een dubbeltje op zijn kant!
Alex Völker ging in deze ronde de strijd aan met Henk van de Wiel, Carambole Brabant. In de halve finale had Alex ijzersterk gespeeld. De vraag was, kan hij in de finale deze lijn doortrekken? De partij tussen beide mannen was ongekend spannend. Beide spelers konden niet echt hun draai vinden en de caramboles kwamen zeer moeizaam. In het eerste deel van de partij ging het min of meer gelijk op met een kleine voorsprong voor Henk. In de tweede fase was het Alex, die een kleine voorsprong wist te veroveren. De partij kon nog alle kanten opgaan. Het publiek keek nagelbijtend toe en knarste met de tanden. Het aantal beurten bleef oplopen en de opponenten ontliepen elkaar nog steeds weinig. Henk van der Wiel leek het geluk aan zijn zijde te hebben door in beurt 26 uit te gaan. Alex had slechts nog de nabeurt en hij was zeker niet in goeden doen. Het publiek en zijn teamgenoten vreesden voor verlies van partij. Maar zoals een echte Völker betaamd gaf Alex zich niet gewonnen, en wist hij tot opluchting van de BVC aanhang gelijk te maken. De ongeslagen status bleef behouden.
Marcel van Dijk stond in deze ronde tegenover Henry van Dijk van ’t Ivoor. Vanaf het begin in de partij liep hij achter de feiten aan. Beide spelers hadden de broodnodige finesse niet en het echte seriewerk bleef in deze partij dan ook uit. Het was Henry van Dijk, die het meest regelmatig caramboles bleef maken en na 11 beurten de partij naar zich toe trok. Na afloop sprak de teleurgestelde Marcel van een futloze partij. “Ik had gewoonweg niet de energie om lekker te spelen. Hier had ik niet op gerekend, ik heb mij namelijk uitstekend voorbereid en dan is dit ronduit een tegenvaller. Morgen heb ik wat goed te maken”.
Ronde 3: Titeldroom hangt aan zijden draadje!
In de derde ronde stond de partij tussen Jeffrey Lenaers en Harm van de Laar, ’t Ivoor, op het programma. Zowel Jeffrey als Harm spelen het kader 38/2, waarbij Jeffrey 200 caramboles moest maken en Harm 190. Op voorhand werd dit al gezien als een spannende en cruciale partij want beide heren zijn aan elkaar gewaagd. De partij werd ook bloedstollend spannend, en tot het einde toe was het onduidelijk wie met de winst ging strijken. Na 9 beurten maakte Harm de partij uit en bleef Jeffrey steken op 167 caramboles. Voor de tweede keer deze dag stond de teller van het BVC-Targa-Team op nul.
Vincent Veldt trof in deze ronde Gerrie van Eck, Carambole Brabant, als opponent. Ook deze twee uitstekende kadristen zijn aan elkaar gewaagd. Beide zijn grootmeesters in het kader 57/2. Om te winnen diende Vincent 250 en Gerrie 240 caramboles te maken. Het werd een kaderpartij om van te smullen, beide spelers wisten dat er veel op het spel stond en zetten hun beste beentje voor. Gerrie maakte al vroeg in de partij een prachtige serie van 143 caramboles en dacht Vincent te pakken te hebben. Maar een Veldt is niet snel uitgeteld en Vincent vocht zich gestaag terug in de partij. Mooi om te zien is ook dat de concurrenten ook respect voor elkaar hebben. De ontgoocheling was groot bij het BVC-publiek toen Gerrie in beurt 6 met de zege in de partij ging strijken. Eenieder was het er over eens Vincent had zijn huid duur verkocht, want een moyenne van 36,33 is zeker geen kattenpis.
Conclusie na eerste speeldag!
De droom van het BVC-Targa-Team is nog niet uiteengespat, maar het realiseren van de droom betekent wel dat er op zondag niet meer verloren mag worden. Een loodzware opgave maar gelet op de kwaliteiten van het team zeker niet onmogelijk. Vrouwe Fortuna zal dan wel geluk moeten brengen.
Zondag: Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
De supportersschare van het BVC-Targa-Team was op de slotdag ruimschoots de grootste, die slag was gewonnen. Op alle districts- en landelijke finales liet de BVC zien dat het een echte vereniging is, met leden die elkaar door dik en dun steunen. Tot verrassing van eenieder kwam op zondag ook Piet Boerkoel, de vaste arbiter bij thuiswedstrijden van het team, kijken. Ruim 80 jaar oud reisde hij toch af naar Doetinchem omdat het BVC-team te steunen. Piet: “Ik zat de hele tijd thuis aan de jongens te denken dus ik dacht dan kan ik net zo goed gaan kijken”. De grote vraag voor deze zondag was natuurlijk zou deze steun leiden tot het realiseren van de ultieme droom van het team?
Ronde 1: Hoop doet leven!
Alex Völker mocht de spitst afbijten tegen Jan Brueren, van SSV. In deze partij was duidelijk te zien, dat wedstrijdspanning een grote rol kan spelen. Want ook SSV moest vandaag alles winnen om nog zicht te houden op het podium. In deze partij was sprake van twee totaal verschillende spelopvattingen. Alex speelde aanvallend kader, hij probeerde de ballen zo snel mogelijk op de kop van de tafel te krijgen en nam daarbij risico’s. Jan koos meer voor zekerheid, bij een moeilijk te maken carambole was hij zich zeer bewust van wat hij achterliet op tafel. De verschillende tactieken zorgde voor een zeer spannend spelverloop. Ook nu bleek weer dat de aanval de beste verdediging is want Alex trok aan het langste eind en zegevierde in de elfde beurt. Een zucht van verlichting ging door de zaal de eerst twee wedstrijdpunten van de dag waren binnen. Alex zei na afloop: “Ik heb in mijn hele biljartcarrière nog nooit zo’n spanning gehad in een partij. Het zweet gutste van mijn lichaam en ik had nauwelijks controle op mijn achterhand. Man wat ben ik blij dat ik won”.
De rivaal voor Jeffrey Lenaers in deze ronde was Frank Vermeulen van Carambole Brabant. Een partij die veel aandacht kreeg van het publiek omdat iedereen zich realiseerde dat deze tweestrijd weleens cruciaal kon zijn in de titelstrijd. Frank, een zeer geslepen vos in het kaderspel, gaf al vroeg in de partij zijn visitekaartje af met een serie van 104. Jeffrey vertrok in deze geen spier en antwoordde vrijwel direct met een reeks van 75 caramboles. Een vervelende butage zorgde ervoor dat, een niet te missen bal, toch niet gemaakt werd en verwees Jeffrey teleurgesteld terug naar zijn stoel. De wispelturige vrouwe Fortuna zorgde dus niet voor geluk maar voor ongeluk. In beurt 10 maakte Frank Vermeulen een einde aan de droom van het Targa-Team door de partij winnend af te sluiten.
Ronde 2 Een goede tweede is ook mooi!
De droom om de titel te pakken was dus wreed verstoord. Goed spelen en toch niet winnen hoort bij wedstrijdsport. Nu moest de huid nog zo duur mogelijk worden verkocht, het vizier was nu gericht op het veroveren van de 2e plaats. Om dat te bereiken moesten wederom alle volgende partijen worden gewonnen om af te rekenen met het team van ’t Ivoor.
Marcel van Dijk mocht de strijd aanbinden tegen Marco Kievits, Carambole Brabant. Deze twee giganten van het kaderspel speelden beide Neo-kader en moesten respectievelijk 240 en 270 caramboles maken. Een partij om naar uit te kijken want beide spelers zijn in staat om prachtige series te laten zien in het moeilijkste kaderspel. Marcel had deze dag wel het goede gevoel en revancheerde zich voor het verlies een dag eerder. In de 7e beurt maakte hij partij uit en liet Marco stranden op 142 caramboles. Een prestatie van formaat en een inspiratie voor zijn teamgenoten.
Jeffrey Lenaers speelde, direct na zijn verlies in de 1e ronde, tegen Noud Jansen, SSV, in de 2e ronde. De grote vraag was: Kon Jeffrey zich herpakken. Noud, een ervaren kaderist, speelde juist tegen Jeffrey zijn beste partij van het toernooi. Vanaf het begin nam hij het heft in handen met een gedegen serie van 47. Jeffrey deed wat hij kon en antwoordde met een serie van 62. De ook aan de verdediging denkende Noud waardoor Jeffrey moeilijke aanvangsstoten kreeg, profiteerde van de verzamelwoede van zijn opponent. In slechts 6 beurten had hij zijn 120 caramboles gemaakt en liet Jeffrey gedesillusioneerd achter met 127 caramboles. Jeffrey kon zijn drie verliespartijen in de finale moeilijk verkroppen. Hij had gevoel dat hij zijn team ernstig in de steek had gelaten: “Ik ben gewoonweg niet goed genoeg dit weekend en heb het verprutst voor het team”. De andere teamleden gaven duidelijk aan dat je als team wint en verliest en dat het nooit om één teamlid gaat. Ook andere teamleden hebben spaanders laten vallen. Doch al deze goed bedoelde woorden landden nog niet bij Jeffrey, het geeft zijn winnaarsmentaliteit aan.
Ronde 3 Eind goed al goed!
In de slotronde van de finale is de tweede plaats nog steeds haalbaar voor het BVC-Targa-Team. Zowel Martin Guldemond als Vincent Veldt moesten het ijzer uit het vuur halen voor het team. Voor Vincent was het vooral zaak om met zo’n groot mogelijk verschil te winnen want het extra punt tegen ’t Ivoor kon weleens doorslaggevend zijn.
Martin Guldemond stond in de slotronde tegenover Ton Rovers van SSV. De altijd strijdende Martin liet ook deze partij zien uit het juiste wedstrijdhout te zijn gesneden. Vroeg in de partij maakte hij een serie van 44 caramboles waardoor hij het initiatief in de partij had. Vervolgens bleef hij op moeilijke momenten in de partij de juiste keuzes maken, met als resultaat dat hij de noodzakelijk twee wedstrijdpunten pakte. Zijn zoon gaf hem dan ook de dik verdiende box als blijk van waardering.
Vincent Veldt diende Martien van de Tillaart, ‘t-Ivoor, geen kans te geven. Een loeizware opdracht want Martien staat bekend om het altijd produceren van caramboles en heeft ogenschijnlijk geen last van wedstrijdspanning. Vinnie, zoals hij liefkozend door zijn teamleden wordt genoemd, pakte de koe bij de hoorns. Zijn antwoord op een serie van Martien van 39 caramboles, was een mokerslag van 127 caramboles. De eerste klap was duidelijk een daalder waard want Martien was daardoor toch even uit het lood geslagen. Vinnie liet dan ook nog eens zien dat, hij sportiviteit hoog in het vaandel heeft staan. Waar de arbiter en het sterk meelevende publiek geen fout zagen telde hij zichzelf af omdat een hij biljardé maakte. Zo hoort het toch? In beurt 6 trok hij de partij definitief naar zich toe en Martien kwam 116 caramboles te kort. Oftewel Vincent had zijn missie volbracht winnen met een groot verschil.
Met de winst strijken!
Het team van Carambole Brabant ging uiteindelijk zeer terecht met de eer strijken. Zij hadden de meeste partijen gewonnen en uiteindelijk ook het hoogste teamgemiddelde (17,90). Het team uit Rumpt in Brabant nam voor het 4e jaar op rij deel aan de finale. In de drie voorafgaande edities moesten zij de titel telkens aan een ander laten en nu dit jaar slaagden zij eindelijk wel. Alle spelers van de andere teams feliciteerden hen met het behalen van de titel. Het BVC-Targa-Team eindigde als tweede, gevolgd door ’t Ivoor als derde en het debuterende SSV werd vierde.
BVC-Targa-Team staat in haar eigen licht!
Het BVC-team kan met meer dan tevredenheid terugkijken op een zeer succesvol verlopen seizoen. Eerste worden in de reguliere competitie is al een prestatie van formaat. Het winnen van de halve finale komt daar nog eens bovenop en een tweede plaats in de nationale finale is toch ook een kers op de taart. Slechts één team in heel Nederland was beter dit jaar.
Aan de meest trouwe support van het team werd de vraag voorgelegd of hij nu teleurgesteld was? In eerste instantie was de anders goed gebekte supporter stil. Na enig tijd was zijn antwoord: “Natuurlijk had ik de mannen de titel graag zien winnen en hun droom zien realiseren. Nu ik ook het klapstuk van het seizoen heb gezien ben ik apetrots op het team. Onderling zijn het vrienden, die elkaar stimuleren, motiveren en waardige vertegenwoordigers zijn van de Biljartvereniging Castricum. Ze hebben ontzettend veel plezier met elkaar zowel tijdens de wedstrijden maar ook op andere momenten. Als ik vandaag bijvoorbeeld de sportiviteit van Vincent zie tijdens zijn laatste partij dan vind ik dat al goud waard. Ik heb dit jaar zo vaak genoten van het kaderspel van de HEREN en ik ben ervan overtuigd dat de droom ooit uitkomt. Het is toch mooi dat ze nog iets te wensen hebben. Ook de winnaar heeft meerdere jaren achtereen een gooi naar de titel gedaan alvorens succes te hebben. We houden dus hoop”.
De hoed afnemen!
Opmerkelijke feiten rondom de finale en het BVC-Targa-Team:
- Het publiek was niet alleen onder de indruk van het spel van het Targa-Team, maar ook van hun kleding. Met name het schoeisel viel zeer in de smaak bij vooral het vrouwelijke deel van het publiek.
- Martin Guldemond en Alex Völker hebben in de halve finale en finale geen enkele partij verloren.
- Ruud Daas en Fred Driessen hebben in de competitie zeker bijgedragen aan het succes. Ruud verdient applaus omdat hij de finale liet aan de teamgenoten, die ook de halve finale hadden gespeeld. Is dat niet een mooi voorbeeld van je plaats kennen.
- Vincent Veldt speelde in de finale de beste partij qua moyenne namelijk 41,66. Marcel van Dijk was met 34,285 een goede derde en Jeffrey Lenaers was zevende met een gemiddelde van 21,166. Het team heeft dus laten zien meer dan finale waardig te zijn.
- Ook in de ranking van hoogste series tijdens de finale staan de leden van het BVC-team hoog. Vincent 2e, Marcel 6e en Jeffrey 8e.
- Het meegereisde supporterslegioen verdient een grote pluim. De dames achter de bar, die het zeer druk hadden, constateerden dat alleen de supporters van de BVC behulpzaam waren. Zij haalden de bestellingen zelf af en brachten regelmatig bladen met lege glazen uit de zaal terug. Als dat opvalt dan doen we het als vereniging uitstekend. Chapeau.
- Biljartvereniging De Veemarkt verdient een groot compliment voor de organisatie van de finale. De finale verliep vlekkeloos en bij elke partij waren er schrijvers. Zij mogen een veer op de hoed steken.
