BVC - TARGA TEAM HOUDT DROOM LEVEND!

Inleiding.       

In het weekend van 25 en 26 mei 2024 was Biljartvereniging Castricum (BVC) gastheer en organisator voor één van de halve finales van het nationaal kampioenschap voor kaderteams. De deelnemende teams waren:  

• De Posthoorn uit Maasdam;
• BVM Apollo uit Maarssen; 
• D.O.S. uit Hattem;
• Ons eigen BVC Targa Team. 

Op andere locaties in het land werden nog drie halve finales met vier teams gespeeld. Alleen de winnaars van de vier halve finales kwalificeerden zich voor het Nederlands Kampioenschap in Doetinchem.

Gezelligheid en spanning.

Bij binnenkomst stond voor iedereen de koffie klaar. De geur van verse koffie vulde de zaal en de spanning was voelbaar. Alle kadristen waren voornemens om tijdens deze halve finale het beste van zichzelf te laten zien. Er werden handen geschud om oude bekenden te begroeten en bij te praten. 

Historie en vooruitblik.

De afgelopen jaren was de halve finale telkens een niet te nemen horde voor het BVC Targa Team. Tot nu toe bleef de droom om de nationale titel voor kaderteams te behalen, onvervuld. Zou deze droom dan toch bedrog zijn?

Voorbereiding.

De BVC heeft er alles aan gedaan om de halve finale te mogen organiseren. Statistieken tonen aan dat thuisspelende teams vaak de finale halen. Voorafgaand aan het toernooi werd niets aan het toeval overgelaten:

• De temperatuur van de vier speeltafels werd gemeten en gelijkgetrokken; 
• Nieuwe gesponsorde speelballen werden aangekocht;
• De tafels werden grondig schoongemaakt en voorzien van duidelijke kaderlijnen;
• Ook werd gedacht aan de inwendige mens met heerlijke broodjes met onder andere een speelballetje gehakt.

Teamvoorbereiding.

Het BVC Targa Team bestaat uit: Alex Völker, Martin Guldemond, Jeffrey Lenaers, Vincent Veldt en Marcel van Dijk. Zij hebben in de weken voorafgaand aan de halve finale regelmatig met elkaar getraind. Zowel de vereniging als de teamleden keken uit naar het weekend. Zou het thuisvoordeel zorgen voor de vervolgstap van de droom?

Zowel op zaterdag als op zondag werden er drie rondes gespeeld. Door de gekozen opzet van het toernooi zou het tot de laatste ronde op zondag spannend blijven.

Dag 1 ronde 1: Een goed begin is het halve werk!

De 1e ronde op zaterdag begon om klokslag 10.00 uur.

Martin Guldemond speelde tegen Marcel Kortlever van de Posthoorn. Beide kadristen hadden zichtbaar last van spanning en overconcentratie. Zij realiseerden zich dat de eerste klap een daalder waard is. De series kwamen moeizaam. Beetje bij beetje bouwde Martin Guldemond zijn voorsprong zuchtend en puffend uit. Hij won zijn partij in 9 beurten zonder “poedel”. Een trouwe supporter typeerde de wedstrijd als een Zeeuwse overwinning: "luctor et emergo oftewel ik worstel en kom boven”.

Marcel van Dijk en Jan Bijl, van de Posthoorn, stonden tegenover elkaar. Marcel, onlangs nationaal kampioen geworden in het kader 57/2, moet in teamwedstrijden Neo-kader spelen. Het is een nog moeilijkere spelsoort. Hij heeft slechts vier gelijke vakken ter beschikking en kan daardoor niet echt gebruik maken van de kop van de tafel, de geliefde plek voor de kadristen in het 38/2 en 57/2. Neo-kader vereist veel techniek, spelinzicht en bovenal bal- en maatgevoel. Jan Bijl kreeg geen schijn van kans en bleef ver weg van zijn beoogde 160. Marcel maakte in slechts 8 beurten zijn 240 caramboles en had dus een moyenne (gemiddelde) van 30,00.

Dag 1 ronde 2: Ware demonstraties!

Alex Völker speelde tegen Kees Timmer, van BVM Apollo. Beide kadristen speelden 38/2 waarbij Alex 120 en Kees 110 caramboles moesten maken. Na een moeizame start sloeg Alex zijn tegenstander knock-out met een serie van 92 caramboles, zijn hoogste serie van het jaar in wedstrijdverband. Dit noem je pieken op het juiste moment. In vijf beurten uit met een moyenne van 24,00 zorgde voor een klaterend applaus in de zaal.

Vincent Veldt ging de strijd aan met Dennis Heffty van BVM Apollo. De partij werd nooit een strijd want in slechts drie beurten had VINCENT zijn 250 caramboles gemaakt. Niet voor niets is zijn naam in hoofdletters geschreven. Deze partij was een ware demonstratie van hoe kader 57/2 dient te worden gespeeld. Met een serie van 180 caramboles en een moyenne van 83,33 liet hij zijn meesterschap zien. Dennis was tegen dit kadergeweld niet opgewassen en nam zijn hoed af voor deze prachtige prestatie. Een oude kapitein van 88 jaar en supporter van D.O.S vergeleek het spel van Vincent met een tyfoon op de Zuid-Chinese Zee: "Het wervelt over je heen en je kan er weinig tegen doen”.

Dag 1 ronde 3: Volop spanning!

Jeffrey Lenaers mocht eindelijk in de arena treden om het op te nemen tegen Peter Gnodde van D.O.S. uit Hattem. Voorafgaand aan de wedstrijd zei Peter dat hij graag in Castricum speelt vanwege het goede materiaal. “Ik speel hier bijna altijd boven mijn vastgestelde moyenne”. Voor Jeffrey gold dan ook, een gewaarschuwd man telt voor twee. Het lange wachten had Jeffrey geen goed gedaan, de caramboles kwamen moeizaam maar ook Peter speelde niet zijn beste partij, waardoor het gedurende de hele partij zeer spannend was. Het balletje kan raar rollen en beide spelers hebben het vermogen om plots een serie uit de hoge hoed te toveren. Jeffrey trok uiteindelijk in 11 beurten aan het langste eind met een hoogste serie van 58 en een moyenne van 18,18. Hij was niet echt tevreden over zijn vertoonde spel. Quote “Ik kan beter en het moet morgen beter”.

Marcel van Dijk zijn tegenstander was de geslepen Cor van de Groep, lid van D.O.S. De twee zijn geen onbekenden voor elkaar. Zowel Marcel als Cor weten hoe kader op niveau moet worden gespeeld. Marcel kon in deze partij geen weerstand bieden tegen het zeer gedegen spel van Cor. Iedere keer als Marcel aan tafel kwam hoopten de supporters op een revival maar die bleef uit. Hij had blijkbaar al zijn energie in zijn eerste partij verbruikt en moest de zege aan Cor laten. Jacques de Beurs, een zeer ervaren neo-kaderist, zei na afloop dat 2 partijen neo-kader op één dag niet te doen is vanwege de vereiste energie en concentratie.

Einde eerste dag: De kanshebbers!

Na de drie speelronden stonden het BVC Targa Team en D.O.S. op gelijke hoogte gevolgd door BVM Apollo en het helaas al kansloze de Posthoorn. De evaluatie wees uit dat alle partijen op de zondag winnend afgesloten zouden moeten worden om de finale te bereiken.

Dag 2 ronde 4: Twee gezichten!

Martin Guldemond begon tegen Frank Verhoef, van BVM Apollo, een zeer lastige tegenstander. Martin moest weer heel hard werken voor zijn caramboles, maar wist de partij in beurt 12 uit te maken. Frank miste in de nabeurt, wat de twee belangrijke wedstrijdpunten voor het Targa Team opleverde.

Alex Völker stond in deze ronde tegenover Wim Barendregt, van de Posthoorn. In beurt 5 leek Alex af te stevenen op de winst. Hij had via mooi seriewerk 65 caramboles gemaakt en moest er nog vijf maken. Plots haperde de machine en kreeg Wim nog vier kansen om terug te komen. In beurt 9 pakte Alex de dik verdiende winst en lag het team nog steeds op finalekoers.

Ronald van der Made, lid van BVM Apollo, zorgde voor een verrassing door te winnen van Jurgen Toorneman, van D.O.S.  Met deze zege bewees hij het BVC Targa Team een dienst.

Dag 2 ronde 5: Sprankelend spel!

Marcel van Dijk en Jacques de Beurs van BVM Apollo, beide neo-kaderspelers, stonden tegenover elkaar. Marcel was, zeker na het verlies van gisteren, gebrand op de overwinning. Na een sterke serie van 55 vanaf acquit door Jacques stond Marcel meteen op scherp. Hij gaf Jacques geen kans meer om in de wedstrijd te komen. Zijn antwoord een serie van 101 caramboles zorgde direct voor een gat tussen beide kemphanen. In de zevende beurt trok Marcel de partij definitief over de streep en bleef de finale in beeld.

Jeffrey Lenaers nam het op tegen Michael Vuurens, van De Posthoorn, op papier de meest spannende partij van de dag. Michael is een natuurtalent, traint niet of nauwelijks, speelt alleen teamwedstrijden. Op zaterdag had hij al laten zien dat weinig spelen hem niet deerde. Hij maakte op die dag een serie van 162 caramboles en zijn moyennes in twee partijen waren respectievelijk 27,95 en 76,66. Het publiek keek reikhalzend uit naar deze partij, want ook Jeffrey staat in het kaderspel meer dan zijn mannetje. Het werd een partij om van te smullen. Jeffrey stak in een blakende vorm en liet technisch zeer verfijnd kaderspel zien. Hij dicteerde de partij met onder meer een serie van 93 caramboles. Michael was minder productief maar bleef wel aanhaken. Het was spannend en sprankelend tegelijk. In de vijfde beurt maakte Jeffrey de partij uit. Beide spelers hadden prachtige moyennes 40,00 voor Jeffrey en 20,80 voor Michael.

Dag 2 ronde 6: BVC Targa Team of toch D.O.S.!

Vincent Veldt en Martin Guldemond speelden in de slotronde tegen een speler van directe concurrent D.O.S. Het BVC-team had één overwinning nodig, om de kwalificatie voor de finale af te dwingen. Bij twee verliespartijen ging D.O.S. met het finalevaandel aan de loop. Beide wedstrijden begonnen gelijktijdig en werden naast elkaar gespeeld.

Martin ’s opponent was Bernard Gorter. Beiden hadden naar eigen zeggen nog geen echt lekkere partij gebiljart. Martin werd in deze partij gadegeslagen door zijn zoon en eega, en dat leek hem goed te doen. Gestaag bouwde hij een voorsprong op, onder andere door een serie van 51 caramboles. Bernard gaf zich niet zomaar gewonnen maar het echte seriewerk (hoogste 28 caramboles) bleef achterwege. In beurt 10 had Martin zijn 150 caramboles bij elkaar gespeeld. In de nabeurt bleef Bernard het antwoord schuldig.

Vincent stond tegenover Jurgen Toorneman. In de allereerste beurt van de partij begon hij, wederom stromachtig, met een serie van 113 caramboles. Het had er alle schijn van dat hij ook deze wedstrijd snel zou uitmaken. Maar zoals zo vaak schijn bedriegt. Jurgen begon uit een iets ander vaatje te tappen en bij Vincent stokte het volledig. Je zag hem dan ook steeds vaker naar de tafel naast hem kijken om te zien hoe het Martin verging. De spanning had hem blijkbaar te pakken, want zelfs eenvoudige ballen, die hij normaal gesproken met zijn ogen dicht kan maken, miste hij nu. Jurgen vocht zich met een serie van 81 volledig terug in de wedstrijd. Maar ook bij hem viel het daarna min of meer stil. Pas nadat Martin zijn partij, op de andere tafel winnend had afgesloten hervond Vincent zijn ritme. De 250 benodigde caramboles waren in de 15e beurt bereikt. Bij Jurgen was de koek op waardoor ook deze partij winnend werd afgesloten door het BVC Targa Team. Na afloop sprak Vincent met enige verbijstering over het verloop van de partij: “Ik voelde mij ijzersterk zeker na de openingsserie maar ineens was ik het volledig kwijt. Ballen die ik normaal niet mis bleken nu een hele opgave te zijn. Raar hoor wat spanning met een mens kan doen. Wat was ik blij met Martin, hij verdient alle lof en eer”.

Concurrenten zijn biljartvrienden.

Na afloop werden de spelers van het BVC-team door al hun concurrenten gefeliciteerd en gecomplimenteerd met het door hun vertoonde spel. Regelmatig was namelijk te horen dat het beste team had gewonnen. Alleen al het teammoyenne 20,61 spreekt volgens de kenners boekdelen.  Ook de organisatie en de accommodatie werden door de spelers geroemd. Quotes in deze waren: “Speelde ik maar elke week op dergelijk materiaal”.  “Het is jaloersmakend hoe jullie het hier voor elkaar hebben”.

Zij die er niet waren. 

Ruud Daas, speler van het Targa Team, was dit weekend verhinderd. Maar ook hij kon zijn geluk niet op. Gedurende het hele weekend had hij app-verkeer met de trouwe support, om maar zo goed mogelijk op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen op de tafels. In de slotronde begonnen beide telefoons te gloeien van het intensieve gebruik. Beide eigenaars trilden zelf van de spanning. Machteloos toekijken met gekruiste vingers is voor hart en bloedvaten niet echt goed. 

Fred Driessen, reservespeler van het BVC-team, kon zijn geluk niet op. Als iemand het de mannen gunde om nu eindelijk een keer de finale te halen was hij het wel.

Zij die niet kwamen kijken zijn de grote verliezers van het weekend. De kans om live biljarten te zien op zeer hoog niveau, hebben de thuisblijvers door hun handen laten glippen. Een gemiste carambole als het ware. 

Eindevaluatie.

Dankzij de aanmoedigingen van het trouwe publiek, het thuisvoordeel, de uitstekende voorbereiding en het sterke teamspel, behaalde het team een verdiende plaats in de grote finale in Doetinchem. De droom leeft verder! Analoog aan het lied “We gaan naar Rome” zingen wij: WE GAAN NAAR DOETINCHEM. WE GAAN NAAR DOETINCHEM! Enz.

Epiloog.

Blijf de website de komende dagen volgen voor meer informatie over de finale!