De andere stille kracht van de BVC!
In 1974 hield de tv-serie De Stille Kracht, gebaseerd op het beroemde boek van Louis Couperus, Nederland aan de buis gekluisterd. Pleuni Touw schitterde, mysterieuze rode vlekken dreven personages tot waanzin, en ondertussen greep Oranje nét naast de wereldtitel. Het was een gedenkwaardig jaar vol drama en glorie. Hier bij biljartvereniging Castricum (BVC) hebben we ook onze eigen stille krachten. Geen tropische magie, maar vrijwilligers die met noeste arbeid en een vleugje humor zorgen dat alles soepel blijft draaien.
Een bestuur met karakter
Een bijzondere groep vrijwilligers zijn de bestuursleden van de BVC en de stichting Buurt- en Biljartcentrum Castricum (BBC). Zes mensen, verdeeld over twee besturen, die met een enorme inzet regelen dat de vereniging en het centrum blijven functioneren. Hun werk lijkt soms wel op een fulltimebaan, met agenda’s vol vergaderingen, eindeloze to-do-lijstjes en soms teleurstellingen of onterechte kritiek.
Maar gelukkig hebben ze een stevige dosis zelfspot. Onderling hanteren ze het motto: “Ieder mens heeft recht op zijn eigen gebrek.” De penningmeester van de vereniging wil bijvoorbeeld álles aanpakken en realiseren. Het liefst zou hij morgen de hele biljartzaal willen vernieuwen maar, zijn medebestuursleden zetten hem zo nu en dan aan de ketting om hem af te remmen. En dan is er de secretaris van de stichting, die nog weleens iets vergeet te melden. Dat levert momenten van improvisatie op waar ze inmiddels meester in zijn. Ondanks (of dankzij) deze eigenaardigheden werkt het team als een goed geoliede machine. Ze zijn cruciaal voor het succes van de vereniging en het centrum en, verdienen het om eens in de schijnwerpers te staan.
De magie achter de schermen
Naast het bestuur is er een groep vrijwilligers die zich bezighoudt met het onderhouden van contacten met sponsoren en het werven van nieuwe. Altijd op de achtergrond, maar onmisbaar voor de financiële gezondheid van de vereniging. Dankzij hun inzet kunnen we belangrijke zaken blijven doen, zoals het betaalbaar houden van de contributie, het organiseren van toernooien en het introduceren van biljartlessen. Hun werk lijkt misschien onzichtbaar, maar de resultaten zijn voor iedereen voelbaar.
De rest van de brigade
De arbiters vormen ook een belangrijke groep. Landelijk gezien neemt het aantal arbiters af, maar bij de BVC wordt dit gat opgevuld door vrijwilligers die eens per jaar een wedstrijd arbitreren of de scores bijhouden. Dit mag best een applaus krijgen, want elders lukt het vaak niet om deze leemte te vullen.
De schoonmaakploegen verdienen eveneens lof. Onze onvolprezen Ab Schuit zorgt ervoor dat het centrum blinkend schoon blijft, maar zelfs hij kan het niet alleen. Een team vrijwilligers maakt schoon op plekken waar je het blauwe krijt niet zou verwachten, plinten, lampen, tafels en stoelen krijgen allemaal een extra beurt.
En dan hebben we de onderhoudsploeg, die vaak nog minder zichtbaar is. Deze handige vrijwilligers houden het gebouw, van binnen en van buiten, in topconditie.. Of het nu gaat om het repareren van een klemmende deur, een likje verf of het vervangen van een lamp, zij staan ervoor dat het centrum functioneel en netjes blijft. Het is werk dat weinig opvalt, totdat het niet meer gedaan wordt. Hun inzet is dan ook van onschatbare waarde.
Tot slot zijn er de barmedewerkers, die het biljartcentrum van sfeer en gezelligheid voorzien. Zij zorgen ervoor dat iedereen van een natje en droogje wordt voorzien, en zijn vaak het eerste aanspreekpunt voor bezoekers. Dankzij hen blijft de bar bruisen en kan iedereen na een potje biljarten even ontspannen.
Een dankbare glimlach
Vrijwilligerswerk gaat niet altijd over rozen. Soms krijgen vrijwilligers te maken met kritiek of teleurstelling, en hun werk wordt niet altijd gezien. Toch zetten zij zich keer op keer in, vaak met een glimlach en maken zij onze vereniging tot wat die is: een bloeiende, gastvrije club waar iedereen zich thuis voelt.
Dus de volgende keer dat je een bestuurslid, arbiter, schoonmaker, onderhoudsmedewerker of barmedewerker tegenkomt, bedenk dan even die legendarische woorden uit de serie: “Je ziet me niet, maar ik ben er altijd.” Een compliment of bedankje kan meer betekenen dan je denkt. Want zonder deze échte stille krachten zou biljartvereniging Castricum niet zijn wat het nu is: een club die trots kan zijn op haar leden, haar bestuur, en vooral op haar vrijwilligers.