Bij Biljartvereniging Castricum spelen ruim 170 leden op regelmatige basis hun spelletje biljart. In deze rubriek zal zo nu en dan een van de spelende leden aan het woord komen. Het gesprek heeft iedere keer als basis 10 dezelfde vragen.
Interview met Sam van Etten, de gepassioneerde, ondernemende biljarter.
Sam van Etten is een rijzende ster in de wereld van het driebanden. Afkomstig uit het pittoreske Schermerhorn in Noord-Holland, heeft hij zichzelf al bewezen als een gedreven en getalenteerde biljarter. Voor sommige leden van de Biljartvereniging Castricum (BVC) is Sam een bekende. In zijn jeugd speelde hij onder meer samen met Jeffrey Lenaers en later in de eredivisie met Vincent Veldt. Sommige leden van de BVC zijn ook lid van Sam zijn vriendenclub. De BVC is recentelijk sponsor geworden van Sam van Etten, dankzij een gezamenlijke actie van enkele leden.
Wat maakt hem uniek?
Wat Sam echt onderscheidt, is zijn vermogen om zelf zijn carrière te managen. Terwijl veel sporters afhankelijk zijn van externe ondersteuning, neemt Sam het heft in eigen handen. Hij regelt zelf zijn sponsoring en promoot zichzelf actief, wat getuigt van zijn ondernemerschap en vastberadenheid. Deze combinatie van sportief talent en zakelijke scherpzinnigheid maakt hem een unieke en bewonderenswaardige figuur in de sport- en biljartwereld.
Kleine zelfstandige.
Om de top in het driebanden te halen zijn toewijding, ambitie en talent niet voldoende; er is ook geld nodig. Hierin is Sam selfsupporting. Hij heeft een “ondernemersplan” geschreven voor zijn eigen carrière in het driebanden. Jaarlijks werkt hij zijn plan bij op basis van zijn eigen ontwikkeling en de gang van zaken in het driebanden.
In zijn plan beschrijft hij hoe hij in tien jaar de wereldtop van het driebanden wil bereiken en wat daarvoor nodig is. Natuurlijk trainers, een mental coach, maar ook mensen die hem financieel steunen. Helaas kan hij geen beroep doen op de fondsen van het NOC/NSF, aangezien het driebanden geen olympische sport is. In zijn plan onderscheidt hij verschillende niveaus van sponsering, partners, en hij heeft een vriendenclub “Supporter van Sam”. De vrienden betalen €100 per jaar en worden door Sam persoonlijk op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in zijn carrière en worden uitgenodigd voor de supportersmiddag.
Palmares.
Sam heeft al een indrukwekkende palmares opgebouwd. Hoogtepunten tot dusver zijn onder andere Nederlands kampioen in het libre, pentathlon, ankerkader 71/2 en twee keer in het ankerkader 47/2. In de jeugd werd hij drie keer Europees kampioen. Hij is verkozen tot sportman van het jaar in Hoorn en Alkmaar.
Meer weten.
Sam is actief op verschillende sociale media:
Sam zijn verhaal is er een van passie, doorzettingsvermogen en continue groei, zowel in zijn sport als in zijn professionele leven. Zijn zelfredzaamheid en vermogen om zijn carrière te managen, maken hem tot een uniek en inspirerend figuur in de biljartwereld. Dus hoog tijd om aan hem de tien vragen voor te leggen. Deze keer wel in iets aangepaste vorm maar dat is ter lering en vermaak.
Ik ben geboren op 10 juni 1996 in Alkmaar en opgegroeid in het prachtige Noord-Hollandse dorp Schermerhorn. Na het basisonderwijs ben ik naar het VWO gegaan aan het CSG Jan Arentsz in Alkmaar. Na het behalen van het Vwo-diploma in 2014 ben ik de Bachelor-studie Bedrijfskunde aan de Vrije Universiteit in Amsterdam gaan volgen. Na het afronden van deze studie in 2017 nam ik een tussenjaar, waarin Ik stage liep bij Heineken en deelnam aan de World Cup driebanden in Vietnam, gevolgd door een reis in dat prachtige land. In 2020 rondde ik mijn Master Transport Supply Chain Management af en ben ik gaan werken bij Adelbrecht Vastgoed Beheer in Amsterdam.
Ik kom uit een echte Noord-Hollandse familie. Thuis waren we met zijn vieren: pa, ma en mijn oudere broer Koen. Mijn familie en de familie De Reus en mijn opa Henk van Etten, zonder iemand anders tekort te doen, mijn trouwste supporters, spelen nog steeds een belangrijke rol in het realiseren van mijn droom: De wereldtop van het driebanden halen.
Van huis uit heb ik onder andere meegekregen: "Als je iets doet, doe het dan goed." Die stelregel helpt mij zeer bij het verder ontwikkelen van mijn biljartspel. Daarnaast was het motto van mijn ouders: "Eerlijkheid duurt het langst." Hoe gek het misschien ook klinkt, ook dat helpt bij de biljartsport. Ik ben hierdoor niet alleen eerlijk naar mijn omgeving maar ook naar mijzelf.
Mijn vader Kees en mijn moeder Angelique hadden het café 's Lands Welvaren in Schermerhorn. Daar is mijn passie voor het biljarten ontstaan. Ik was een jaar of zeven toen ik met het spelletje begon. Om mijn caramboles te kunnen maken, stond ik op een ouderwetse stoof. Met mijn huidige lengte van 1,99 meter heb ik de stoof al geruime tijd achter mij gelaten. Mijn liefde voor de biljartsport heb ik dus in ons eigen café ontdekt.
Een dorpsgenoot nam mij, al op achtjarige leeftijd, mee naar Biljartclub Prins Hendrik Biljarts in Zandwerven. Bij die vereniging ben ik in competitieverband gaan spelen. Vanaf het allereerste begin kreeg ik goede begeleiding. In eerste instantie van Adrie Ursem, later van meerdere regionale trainers en uiteindelijk kwam ik in aanmerking voor bondstraining van Patrick Niessen en van de Belg Johan Claessen. Onder zijn leiding heb ik met name op mentaal- en speltechnisch gebied heel veel geleerd, waardoor ik een grote stap in mijn ontwikkeling kon zetten. Daar ben ik hem nog altijd heel dankbaar voor. Ik heb jarenlang gespeeld en getraind bij de Biljartvereniging Horna uit Hoorn. Daar speelden meer jeugdspelers en we stimuleerden elkaar om beter te worden in het spelletje.
Ik kan wel zeggen dat ik bijna elke dag van de week biljart. Ik train namelijk twee keer per dag, veelal in de ochtend en in de avond, in totaal al snel vier uur per dag. Dan heb ik ook nog de trainingen met mijn coach en natuurlijk de wedstrijddagen. Van het biljarten kan ik zeker niet leven, dus bij de indeling van mijn trainingstijden moet ik rekening houden met mijn werktijden. Ik speel met het team van Stichting Topbiljarten Zundert in de eredivisie van het driebanden en in het bekertoernooi. Natuurlijk speel ik ook nog toernooien in binnen- en buitenland. Het vereist allemaal een nauwgezette planning en een ijzeren discipline.
Intro: Normaliter wordt hier geen onderscheid gemaakt in de spelsoort. Sam was al jong zo getalenteerd dat hij al op 17-jarige leeftijd de ereklassestatus in het libre behaalde. Uit zijn palmares blijkt dat de klassieke spelsoorten voor hem geen geheimen meer hebben. Sam was een geduchte tegenstander van Raymund Swertz, die algemeen gezien wordt als “De Man” van de klassieke spelsoorten. Sinds 2019-2020 heeft Sam zijn focus volledig gelegd op het driebanden. Hij is nu vier jaar volledig bezig in deze spelsoort. Ook in het moderne driebanden wordt verdedigend en aanvallend gespeeld.
Van oudsher ben ik een aanvallende speler gericht op het maken van series. Ik ben ook blij dat ik in de klassieke spelsoorten ben begonnen, dat heeft gezorgd voor een uitstekende technische ondergrond. De Zuid-Koreanen en de Vietnamezen beginnen veelal direct met het driebanden, een geheel andere route.
Terugkomend op de vraag de hoogste serie en de beste partij ooit bij het driebanden. Het zijn slechts cijfers, het gaat er veel meer om dat ik continue op een hoog niveau leer presteren. Maar goed, jij rust niet voordat ik antwoord heb gegeven. Mijn hoogste serie is 15 in een officiële wedstrijd en mijn beste partij had een moyenne van 3.00 (30 caramboles in 10 beurten).
Intro: Biljarten oogt als een conservatieve sport, er wordt weinig vernieuwing doorgevoerd. Het blijft dan ook gezien worden als een sport van “oude mannen” en het wordt nog steeds gezien als een sport uit het café. Het gekke is dat er in de cafés niet of nauwelijks nog biljarts staan, terwijl er vroeger in bijna elk etablissement een biljart stond. Veel van de leden van de BVC zijn op die manier met het biljarten in aanraking gekomen. Het probleem is dan ook dat de jeugd niet of nauwelijks met het biljarten in aanraking komt. Binnen de bond wordt ook niet echt vernieuwend of commercieel gedacht. Uiteindelijk zal er iets moeten veranderen om de biljartsport levendig te houden.
Ja, wat zal ik daarop zeggen. De manier waarop het driebanden nu in beeld wordt gebracht is al een enorme verbetering ten opzichte van vroeger. De sport is ook internationaler geworden met de komst van spelers uit Turkije, Vietnam, Colombia en Zuid-Korea. Dat zijn goede ontwikkelingen. Bij sommige toernooien zie ik ook dat de formele kleding wordt losgelaten en dat er achtergrondmuziek is. Je hebt gelijk, er moet meer gebeuren om de mooie biljartsport levend te houden. Het idee van een fulltime commercieel manager bij de bond onderschrijf ik. Een paar jaar geleden leek het bij het driebanden de goede kant op te gaan qua commercie en het daaraan gekoppelde prijzengeld. Nu zie ik weer een niet zo positieve ontwikkeling. Commerciële partijen haken af en het is maar weer de vraag hoe dat ingevuld gaat worden.
Ik ben helaas niet zo goed in anekdotes. Veel biljarters zijn daar wel heel goed in. En daar geniet ik altijd van. Rondom wedstrijden mooie verhalen aanhoren van de mannen die al best veel hebben meegemaakt, heerlijk. Want er gebeuren toch evengoed een hoop leuke dingen in en om onze sport. Zoals een onderling lolletje tijdens de wedstrijd, dat is toch mooi.
En toch schiet mij iets te binnen. Ik speelde op achtjarige leeftijd mee tijdens het Broekerveilingtoernooi, in Broek op Langedijk. Georganiseerd door Dirk Snip en ik moest meedoen van mijn ouders, omdat de opbrengst voor Kika was. Tegen allemaal oudere spelers en ik was nog een klein mannetje. In een wedstrijd lag er een bal in het midden van de tafel. En zelfs op de kleine tafel kon ik er niet bij en mijn stoofje stond nog thuis. Toevallig liep Dirk langs en die heeft mij toen in zijn armen boven het biljart getild. En wat denkt je? Punt gemaakt! Prachtige herinnering.
Als mensen onsportief zijn. Alles eraan doen om het beste resultaat te halen kan ik erg waarderen, maar het kan onsportief worden en ten koste van anderen gaan. Daar kan ik me wel aan ergeren. En wat is het vervelend als een mooi gespeelde bal op een ongekende manier achterom gaat, hè . Dat kent iedereen wel, maar blijft ook irritant!
Het allerbelangrijkste is dat je met plezier gaat biljarten. Ieder op zijn manier, als je maar plezier hebt, dan gaat het automatisch steeds wat lekkerder. Daarnaast zijn mijn drie tips:
Als de leden van de BVC mij willen volgen, dan adviseer ik hen om vooral mijn website en mijn Facebookpagina in de gaten te houden. Veel toernooien waar ik speel kunnen worden gevolgd via livestream. Zo kunnen zij mijn prestaties direct volgen. Ik breng regelmatig een nieuwsbrief uit voor mijn supporters waarin ik hen op de hoogte houd van mijn resultaten en ontwikkelingen. Deze nieuwsbrief is exclusief voor leden van de supportersclub “Vrienden van Sam van Etten” waarvoor zij zich kunnen aanmelden via mijn website.
Je betaalt dan €100 per jaar en je wordt ook uitgenodigd voor het periodiek supportsevenement. Ik zou het geweldig vinden als een aantal leden van de BVC dat zouden doen. Ik weet dat er al een aantal lid is, maar ik kan er nog wel een paar gebruiken. En naast dat een aantal leden mij zelfs steunt als sponsor, zijn er ook al supporters vanuit jullie vereniging. Erg bijzonder, die steun uit Castricum. Daar ben ik al erg blij mee.
Nu ik het toch over de BVC heb. Jullie hebben het prima voor elkaar: een prachtige accommodatie met mooi materiaal. Ik heb voor het interview ook op de website gekeken en ik moet zeggen, er zijn maar weinig biljartverenigingen die zo’n mooie en omvangrijke website hebben. Het is ook nog eens lezenswaardig. Dat doen jullie goed. Ik heb ook begrepen dat het ledenaantal stijgt. Een mooie ontwikkeling en harstikke knap. Het zou mooi zijn als we samen, die mooie ontwikkeling in de biljartwereld kunnen versterken.
